Предыдущая страница реферата | 1  2  3  4  5 | Следующая страница реферата

Беларуская сімфанічная музыка – высокаідэйнае, змястоўнае мастацтва. Лепшыя сімфанічныя творы сталі здабыткам мільёнаў людзей. Іх вызначаюць прастата сродкаў выяўлення, даступнасць і яснасць формы. Шырокаму распаўсюджанню беларускай сімфанічнай музыкі садзейнічае выкарыстанне ў ёй дэмакратычных бытавых жанраў – песні, раманса, марша, разнастайных танцавальных форм.

2. Кароткі агляд развіцця.

Беларуская сімфанічная музыка зарадзілася ў 20-я гады. Каштоўны ўклад у стварэнне асноў беларускага сімфанізму ўнеслі М.Чуркін, Я.Цікоцкі, М.Аладаў.

Ужо ў першых сімфанічных творах выяўляецца імкненне кампазітараў адлюстраваць значны змест, звязаны з рэчаіснасцю, выкарыстаць у музыцы нацыянальныя песенныя і танцавальныя мелодыі.

Сімфаньета “Беларускія малюнкі” М.Чуркіна, створаная ў 1925 г., з’явілася першым нацыянальным сімфанічным творам, які ўвасобіў розныя бакі жыцця і быту беларускага народа.

Сярод сімфанічных твораў 20-х гадоў вызначаецца Першая сімфонія Я.Цікоцкага, напісаная ў 1925 г. і прысвечаная рэвалюцыйнай тэме, тэме барацьбы беларускага народа з белапольскімі інтэрвентамі ў гады грамадзянскай вайны. У 1930 г. закончыў Другую сімфонію М.Аладаў. Гэта сімфонія апавядае аб цяжкім, беспрасветным жыцці і сацыяльнай абяздоленасці жанчыны ў дарэвалюцыйнай Беларусі. У сімфоніі выкарыстоўваюцца мелодыі беларускіх народных лірычных песень аб жаночай долі.

У 30-я гады адзначаецца далейшае развіццё сімфанічнай музыкі. Да яе стварэння звяртаюцца А.Туранкоў, Р.Пукст, В.Залатароў, яго вучні А.Багатыроў, П.Падкавыраў.

У гэтыя гады ў беларускай сімфанічнай музыцы побач з сімфоніямі, сімфаньетамі, уверцюрамі, паэмамі з’яўляюцца новыя жанры – скерца, сюіта, капрычыё, танец, уверцюра-фантазія. Па-ранейшаму ў сімфанічных творах адлюстроўваюцца карціны тагачаснага жыцця і быту беларускага народа, прырода, падзеі грамадскага жыцця. Напрыклад, Чацвертая сімфонія В.Залатарова “Беларусь” прысвечана 15-годдзю вызвалення Беларусі ад белапольскай акупацыі, Другая сімфонія Я.Цікоцкага – уз’яднанню заходніх абласцей Беларусі. Карціны тагачаснага жыцця і быту знаходзім ва ўверцюры- фантазіі “Зары насустрач” і Сімфаньеце До мажор М.Аладава, Першай сімфоніі Р.Пукста.

У гады вайны праз усю сімфанічную музыку, як і іншыя жанры беларускай музычнай творчасці, праходзіць тэма гераічнай барацьбы з фашысцкімі акупантамі. Сімфанічныя творы ў гэтыя гады ствараюць М.Чуркін, В.Залатароў, Я.Цікоцкі, М.Аладаў, Р.Пукст. Асабліва паказальныя для гэтага перыяду Другая сімфонія Р.Пукста, якая змяшчае мужныя, лірычныя і жанра-бытавыя вобразы, сімфонія-балада “У суровыя дні” і сімфанічная паэма “З дзённіка партызана” М.Аладава – творы, прысвечаныя гераічнай барацьбе партызан.

У пасляваенны перыяд беларуская сімфанічная музыка развівалася больш інтэнсіўна, чым за ўсе папярэднія гады. Уздым сімфанічнага жанру быў абумоўлены і прыходам у беларускую музыку новай групы таленавітых кампазітараў – Л.Абеліовіча, Г.Вагнера, Я.Глебава і іншых. У гэтыя гады яшчэ больш расшырыўся тэматычны і вобразны змест сімфанічнай музыкі, на новы, больш высокі ўзровень узнялося прафесіянальнае майстэрства кампазітараў.

Па-ранейшаму значнае месца ў іх творах займала ваенная тэматыка. Гераічнаму подзвігу савецкага народа ў гады вайны прысвяцілі свае творы А.Багатыроў, Я.Цікоцкі, У.Алоўнікаў ( “Партызанская быль” ), Г.Вагнер ( “Вечна жывыя” ), М.Чуркін, Я.Глебаў.

Тэма барацьбы за мір і дружбу паміж народамі лягла ў аснову Чацвёртай сімфоніі Я.Цікоцкага, Трэцяй сімфоніі П.Падкавырава, сімфанічнай сюіты “Песні міру” У.Алоўнікава. Мірная, стваральная праца людзей адлюстравана ў Трэцяй сімфоніі М.Аладава. Радасныя, святочныя вобразы змяшчаюцца ва ўверцюрах Я.Цікоцкага, А.Багатырова, В.Залатарова. Шырока прадстаўлена ў сімфанічнай музыцы гэтага перыяду і лірыка.

У 60-я гады адзначаецца далейшае развіццё беларускай сімфанічнай музыкі. Узмацняецца псіхалагізм, паглыбляецца філасофскі змест, прыкметна ўзбагачаецца музычная мова, расшыраецца вобразна-меладычная сфера і жанравы дыяпазон. Новыя з’явы ў беларускай сімфанічнай музыцы тлумачацца павышэннем творчай актыўнасці кампазітараў.

Камерна-інструментальная музыка беларускіх кампазітараў.

Агульная характарыстыка.

Камерна-інструментальная музыка даўно стала мастацтвам для вялікай, масавай аўдыторыі. Шматлікія творы беларускай камерна-інструментальнай музыкі вызначаюцца шырокім дыяпазонам музычных вобразаў – ад песенна-лірычных і жанрава-бытавых да патэтычных і героіка-драматычных.

У камерна-інструментальнай творчасці кампазітары шырока выкарыстоўваюць у якасці меладычнага матэрыялу тэмы беларускага фальклору. Камерна-інструментальныя творы пішуць многія беларускія кампазітары. Так, напрыклад, у М.Аладава сустракаем ансамблі для струнных смычковых інструментаў, рад твораў з удзелам фартэпіяна для драўляных і медных духавых інструментаў – габоя, кларнета, фагота, трубы, валторны. У П.Падкавырава ёсць фартэпіянныя трыо і квінтэт, струнныя квартэты, санаты, цыкл з 24 прэлюдый і рад п’ес для фартэпіяна. У Л.Абеліовіча – санаты для фартэпіяна і скрыпкі. М.Шнэйдэрман, Г.Вагнер і Э.Тырманд стварылі зборнікі дзіцячых п’ес ( “Юны скрыпач”, “Юны піяніст” і г.д. ).

Першыя ўзоры беларускай камерна-інструментальнай музыкі з’явіліся яшчэ ў 20-я гады. Іх стваральнікамі былі М.Аладаў, М.Чуркін. Сярод твораў ваенных і пасляваенных гадоў вылучаецца Фартэпіяннае трыо і Саната для фартэпіяна А.Багатырова, Фартэпіянны квінтэт і “24 прэлюдыі для фартэпіяна” П.Падкавырава, Фартэпіяннае трыо і цыкл фартэпіянных п’ес “Фрэскі” Л.Абеліовіча, Прэлюдыі для фартэпіяна У.Алоўнікава, “Фантастычныя танцы” Я.Глебава, Сюіта для фартэпіяна і Саната для альта і фартэпіяна Э.Тырманд, Саната для дзвюх скрыпак, віяланчэлі і фартэпіяна М.Аладава, Фартэпіяннае трыо Д.Камінскага.

Беларуская опера.

Кароткі агляд развіцця опернага жанру ў творчасці беларускіх кампазітараў.

Толькі пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі ў Беларусі былі створаны спрыяльныя ўмовы для фарміравання нацыянальнага тэатра, узнікнення оперы.

Першымі беларускімі операмі былі “Вызваленне працы” М.Чуркіна і “Тарас на Парнасе” М.Аладава. Пры стварэнні першых опер аўтары абапіраліся на вопыт класікаў. Таксама ў беларускіх операх былі шырока выкарыстаны мелодыі нацыянальных народных песень і танцаў, тэмы рэвалюцыйных песень. Але оперы 20-х гадоў былі недасканалыя ў мастацкіх адносінах, што тлумачылася адсутнасцю традыцый нацыянальнай оперы.

Поспехі ў развіцці оперы адзначаюцца ў 30-я гады, у перыяд росквіту культуры беларускага народа. Да гэтага часу значна ўзмацнела прафесіянальнае майстэрства кампазітараў, з’явілася многа таленавітых оперных спевакоў, быў адкрыты оперны тэатр. У другой палавіне 30-х гадоў былі напісаны оперы “Кветка шчасця” А.Туранкова, “Міхась Падгорны” Я.Цікоцкага, “У пушчах Палесся” А.Багатырова. Кампазітары імкнуліся ўвасобіць у операх гісторыю беларускага народа – яго барацьбу за сваё сацыяльнае вызваленне ад прыгнёту, гераічную барацьбу з інтэрвентамі, паднявольнае жыццё беларускіх сялян.

У гады вайны з’явілася опера “Алеся” Я.Цікоцкага. У пасляваенны перыяд беларускія кампазітары стварылі многа новых оперных твораў на самыя розныя сюжэты. Д.Лукас стварыў оперу “Кастусь Каліноўскі” аб паўстанні ў Беларусі, Р.Пукст оперу “Машэка”, М.Аладаў – оперу “Андрэй Касценя”. У гэтай оперы апавядаецца пра барацьбу з фашысцкімі акупантамі, аб бесмяротным подзвігу Канстанціна Заслонава. А.Багатыроў напісаў оперу “Надежда Дурова”, у якой апяваецца гераічная барацьба рускага народа ў Айчыннай вайне 1812 г. А.Туранкоў стварыў оперу “Яснае світанне”, прысвечаную барацьбе народа Заходняй Беларусі за ўз’яднанне з Савецкай Беларуссю. У гэтыя ж гады з’явілася і першая беларуская дзіцячая опера “Марынка” Р.Пукста, якая расказвае пра ўдзел школьнікаў у Вялікай Айчыннай вайне. Тагачаснаму жыццю моладзі прысвяціў сваю оперу “Калючая ружа” Ю.Семяняка.

Беларускія кампазітары выкарыстоўвалі разнастайныя оперна-вакальныя формы: арыю, рэчытаціў, раманс, песню, маналог, дуэт.

Станоўчай рысай беларускай оперы з’яўляецца цесная сувязь музыкі з беларускай народнай песеннасцю.

Беларускія кампазітары дабіліся значных поспехаў у оперным жанры. І сёння яны не спыняюцца на дасягнутым, а працягваюць плённа працаваць у гэтай галіне.

Сучасная беларуская музыка.

Сучасная беларуская музыка вельмі разнастайная у жанравым сэнсе. Яна многа ўвабрала ў сябе з сучаснай сусветнай музыцы і таму шырока распаўсюджаны такія напрамкі, як поп-музыка, рок. Меней распаўсюджаны, але таксама вядомы фолк, рэп, хард-рок і іншыя напрамкі сусветнай музыкі, якія яшчэ не маюць такога шырокага прызнання ў насельніцтва Беларусі, як скажам, у Амерыцы ці ў Заходняй Еўропе.

Найбольш шырокае прызнанне на Беларусі атрымала так называемая папулярная музыка, ці, як яе яшчэ называюць, поп-музыка. У вытоках беларускай поп-музыкі стаяць такія вядомыя сёння групы, як “Песняры”, “Верасы”, “Сябры”. Іх дзейнасць аказала і аказвае сёння вельмі моцны ўплыў на развіццё беларускай поп-музыкі. Гэта мэтры нашай беларускай эстрады, якія па-ранейшаму карыстаюцца папулярнасцю і вядомасцю ў беларускіх слухачоў.

Рекомендуем скачать другие рефераты по теме: отчет по производственной практике, пример дипломной работы, диплом образец.



Предыдущая страница реферата | 1  2  3  4  5 | Следующая страница реферата

Поделитесь этой записью или добавьте в закладки